Τρίκαλα

Η ιστορία του ΑΟ Τρίκαλα μπορεί να έχει αφετηρία το έτος 1963, όταν από τον «Αχιλλέα» και την «Α.Ε.Τ» προήλθε η «υπερομάδα» όπως έσπευσαν τότε οι φίλαθλοι να ονομάσουν τον καρπό της συγχώνευσης, το άθλημα όμως του ποδοσφαίρου έχει βαθιές ρίζες που στην περιοχή της πόλης μας φτάνουν στις αρχές του 20ου αιώνα.

ο Αχιλλέας Τρικάλων

Η ίδρυση του «Γυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων» το 1896 καθώς και η οργάνωση των Πανελλήνιων Αγώνων Στίβου που έγιναν στην πόλη μας 7,8 και 9 Σεπτεμβρίου 1908 (όπου συμπεριλαμβάνονταν και αγώνες ποδοσφαίρου) κίνησε το ενδιαφέρον των Τρικαλινών για το άθλημα. Οι πρώτες δειλές κινήσεις όμως για συγκρότηση ομάδων άργησαν όμως να εμφανισθούν. Γύρο στο 1914-15 εμφανίσθηκαν νεαροί να κλωτσούν αυτοσχέδιες μπάλες στις αλάνες της πόλης, ενώ η πρώτη ποδοσφαιρικ συνάντηση δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Θάρρος» στις 30 Μαΐου του 1920 και αναφέρεται σε αγώνα μεταξύ μαθητικών ομάδων Τρικάλων και Καρδίτσας.

Το 1922-23 εμφανίζονται οι πρώτες ομάδες σε συνοικίες των Τρικάλων όπως ο «Α.Σ Φοίβος», ενώ το 1923 από τα μέλη του «Μουσικογυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων» με επικεφαλής τον Αλέκο Πιτυρίγκα ιδρύεται ποδοσφαιρικό τμήμα το όνομα του οποίου είναι «Διάπλασις Νέων Τρικάλων». Πρόκειται για τον πρόγονο του «Αχιλλέα Τρικάλων», αφού το 1926 με τροποποίηση του καταστατικού του μετονομάζεται σε «Π.Ο.Τ. Αχιλλεύς».

Την ίδια δεκαετία η ποδοσφαιρική κίνηση επεκτείνεται σ’ ολόκληρο το Νομό Τρικάλων. Το 1929 ιδρύεται ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Καλαμπάκας «Τα Μετέωρα», το 1931 ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος «Παναθαμανικός», το 1932 ο «Άρης Αγίας Μονής», και λίγο αργότερα το 1935 στο Παλαιομονάστηρο ιδρύεται ο «Πιαλειακός Μπελετσίου».

Το 1937-38 οι ομάδες «Αχιλλεύς» και «Παναθαμανικός» συγχωνεύονται και η νέα ομάδα παίρνει το όνομα « Ποδοσφαιρικός Όμιλος Τρικάλων» (Π.Ο.Τ).
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος όπως ήταν φυσικό έβαλε φρένο σ’ αυτές τις δραστηριότητες, παρόλο που και κατά τη διάρκεια της κατοχής οι Τρικαλινοί δεν έπαυσαν να κλωτσούν την μπάλα περισσότερο για να δώσουν διέξοδο στην πείνα και στα μεγάλα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετώπιζαν.

Με την απελευθέρωση εμφανίζονται καινούργια σωματεία και πλαισιώνουν τα ήδη υπάρχοντα. Το 1944 μνημονεύονται αγώνες μεταξύ του «Εργατικού Αστέρα» και της ομάδας της «Ε.Π.Ο.Ν.» (ομάδες που στη διάρκεια του εμφυλίου φυσικά διαλύθηκαν), ενώ το 1947 ιδρύεται ο «Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Όμιλος Τρικάλων»(Π.Α.Ο.Τ) και ο «Ηρακλής» Τρικάλων Την ίδια περίοδο αρχίζουν οι εργασίες κατσκευής του Στρατιωτικού Σταδίου «Διαγόρας» στη θέση όπου σήμερα το Εθνικό Στάδιο Τρικάλων αποτελεί στολίδι για τον αθλητισμό της πόλης μας.


η Α.Ε. Τρικάλων


Το 1950 είναι η χρονιά της ιστορικής «Α.Ε Τρικάλων» που προήλθε από την συγχώνευση του «Π.Α.Ο.Τ» και του «Ηρακλής». Η Α.Ε.Τ μαζί με την Π.Ο.Τ. (που το 1951 μετονομάστηκε ξανά σε «ΑΟΤ Αχιλλεύς» ) θα αποτελέσουν τα μετοπινά χρόνια τις δύο κορυφαίες ομάδες της πόλης, οι Δε ποδοσφαιρικές συγκρούσεις τους για περισσότερο από μία δεκαετία θα είναι ομηρικές….

Το 1951 εξάλλου ιδρύονται δύο νέα σωματεία : Πρόκειται για τον «Διαγόρα Τρικάλων» καθώς και τον «Α.Σ. Τρίκκη». Λίγα χρόνια αργότερα ο «Διαγόρας» διαλύεται και οι παίκτες του προσχωρούν στην «Τρίκκη», ενώ ιδρύετε ένα ακόμη σωματείο στο νομό, ο «Ηρακλής Ζάρκου»

Η δεκαετία του ’50 είναι αυτή που τα ποδοσφαιρικά σωματεία των Τρικάλων οργανώνονται σωστά, αποκτούν πληθώρα ταλαντούχων ποδοσφαιριστών και για πρώτη φορά πραγματοποιούν επιτυχίες που ξεπερνούν τα όρια του νομού και της Θεσσαλίας.

Κορυφαία περίοδος ήταν το 1958-59 όταν ο «Αχιλλέας Τρικάλων» αφού αναδείχτηκε διαδοχικά πρωταθλητής στον Όμιλο Τρικάλων – Καρδίτσας και στον όμιλο Θεσσαλίας, μετέχει κατόπιν στον προκριματικό Βόρειο Όμιλο για την Α Εθνική έχοντας τα εξής αποτελέσματα:
Αχιλλεύς – Ασπίς Ξάνθης 2-2 και 2-3
Αχιλλεύς – Δόξα Δράμας 2-4 και 1-7 (ωχ...)
Αχιλλεύς – Μ. Αλέξανδρος Κατερίνης 1-3 και 1-2

Η δεκαετία του ’60 βρίσκει τις δύο μεγάλες ομάδες της πόλης, τον «Αχιλλέα» και τον «Α.Ε.Τ.» να ανταγωνίζονται η μία την άλλη, να μετέχουν στους ομίλους της Θεσσαλίας ( κάτι αντίστοιχο με το πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής), και η διάσπαση των δυνάμεων τους να μην τους επιτρέπει να γευθούν μία μεγάλη επιτυχία.Ήδη στις στήλες του τοπικού τύπου αρχίζουν και εμφανίζονται επιστολές που θέτουν ανοιχτά το ζήτημα της συγχώνευσης των δύο σωματείων. Μάλιστα το 1961 γίνονται γενικές συνελεύσεις των Δ.Σ. τόσο του «Αχιλλέα» όσο και της «ΑΕΤ» με θέμα συζήτησης τη συγχώνευση, η οποία τότε ναυαγεί γιατί δεν υπήρξε συμφωνία στο όνομα της νέας ομάδας «Ασκληπιός» το οποίο είχε προταθεί!

Η περίοδος 1962-63 υπήρξε καταλυτική τόσο για την ισχυροποίηση των δύο ομάδων όσο και για την παγίωση της ιδέας της συγχώνευσης. Ήταν η χρονιά που διαμορφώθηκαν οριστικά οι όμιλοι της Β΄ Εθνικής και οι τρικαλινές ομάδες τοποθετήθηκαν στο 4ο.Το πρωτάθλημα ήταν συναρπαστικότατο και κατά τη διάρκεια του πότε η ΑΕΤ πότε ο Αχιλλέας προέβαλαν ως φαβορί για την κατάκτηση του. Τελικά «έβγαλαν τα μάτια μεταξύ τους» επιτρέποντας στον Εδεσσαϊκό να το κατακτήσει….. Αξίζει να παραθέσουμε την τελική βαθμολογία των κορυφαίων θέσεων που ήταν:

1. Εδεσσαϊκός 65
2. ΑΕ Τρικάλων 64
3. Αχιλλεύς Τρικάλων 62
4. Ολυμπιακός Κοζάνης 62
5. Ολυμπιακός Βόλου 61

Την περίοδο αυτή τα αποτελέσματα των Τρικαλινών ομάδων στους μεταξύ τους αγώνες ήταν: Αχιλλεύς-ΑΕΤ: 2-2 και ΑΕΤ - Αχιλλεύς: 0-2

Ήδη και ο πιο δύσπιστος παράγοντας ή φίλαθλος στα Τρίκαλα είχε διαπιστώσει ότι η μοναδική διέξοδος για να πάρει το τρικαλινό ποδόσφαιρο το δρόμο των επιτυχιών ήταν η συγχώνευση. Αλλά και ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων (των οποίων οι διαφορές τους άρχιζαν και τελείωναν μέσα στο γήπεδο) ήταν υπέρ της συγχώνευσης. Με πρωτοβουλία των δύο αρχηγών, του Χρ. Πουλιάνα του Αχιλλέα και του Ι. Κλαπανάρα της Α.Ε.Τ συγκεντρώθηκαν στο στέκι τους την «Κομπαρσίτα» όπου αποφάσισαν αμετάκλητα ότι μόνο αν υπάρξει συγχώνευση θα ξανασυμμετάσχουν στις ομάδες τους.

Στις 3 Ιουλίου 1963 τι Δ.Σ. της Α.Ε.Τ σε συνεδρίαση του αποφασίζει ότι δέχεται την συγχώνευση και μάλιστα με τους όρους που έθεσε ο Αχιλλέςς, ενώ την επόμενη μέρα (4 Ιουλίου 1963) η διοίκηση του Αχιλλέα εκδίδει ανάλογη ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι αποδέχεται και αυτός την συγχώνευση.

Ο δρόμος είχε ανοίξει. Στις 10 Ιουλίου 1963, ημερομηνία σταθμός για το Τρικαλινό ποδόσφαιρο, πραγματοποιούνται παράλληλες γενικές συνελεύσεις των Δ.Σ του Αχιλλέα και της Α.Ε.Τ. στις οποίες αποφασίζονται:

- Στην συνέλευση του Αχιλλέα : Η αλλαγή του ονόματος σε «Αθλητικός Όμιλος Τρίκαλα», με χρώματα ερυθρό και κυανούν και στη σφραγίδα του νέου σωματίου να περιλαμβάνονται δύο κρίκοι ενωμένοι.
- Στη συνέλευση της Α.Ε.Τ.: Η αλλαγή του ονόματος σε «Αθλητικός Όμιλος Δήμητρα Τρικάλων», με χρώμα το πράσινο και έμβλημα ένα στάχυ.

Η αγγελία της δημιουργίας της υπερομάδας του Α.Ο. Τρίκαλα έγινε – όπως αναμενόταν - δεκτή με ενθουσιασμό από τους φιλάθλους της πόλης. Η ομάδα του Α.Ο. Τρίκαλα συγκέντρωσε την αφρόκρεμα των ποδοσφαιριστών του Αχιλλέα και της Α.Ε.Τ. τους παίκτες που ήταν έτοιμοι για να πρωταγωνιστήσουν στο πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής, ενώ στη Δήμητρα μετείχαν οι παίκτες μικρότερης ηλικίας αρκετοί από τους οποίους μεταγράφηκαν τα επόμενα χρόνια στον Α.Ο.Τ.
Το εγχείρημα της συγχώνευσης στα Τρίκαλα πέτυχε απόλυτα και αυτό για δύο κυρίως λόγους:
- Οι αντιθέσεις και ο ανταγωνισμός μεταξύ των παραγόντων και παικτών του Αχιλλέα και της Α.Ε.Τ. δεν ήταν βαθύς και αξεπέραστος. Περιοριζόταν στο δυνατό αλλά και θεμιτό ανταγωνισμό και δεν είναι τυχαίο «έξω από το γήπεδο» τα περισσότερα στελέχη των δύο ομάδων ήταν φίλοι μεταξύ τους.
- Η συγχώνευση έγινε την πιο κατάλληλη εποχή όταν δηλαδή στο Τρικαλινό ποδόσφαιρο άρχισαν να αναδεικνύονται – και στις δύο ομάδες- παίκτες που στη συνέχεια άφησαν εποχή ( Καλαντζής, Χαριτίδης, Κλαπανάρας, Πανταζής, Ζάχος, Κακαβίτσας, Κόκκαλης, Μακρής, Πουλιάκας κ.α.). Η συνένωση όλων των δυνάμεων δημιούργησε τις προϋπόθέσης για ένα ισχυρότατο σύνολο, γι’ αυτό πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την συγχώνευση, ο Α.Ο. Τρίκαλα πανηγύριζε την άνοδο στην Α΄Εθνική!